Amsterdam

De verkoop van 26 buurthuizen, jongerencentra, speeltuinen en kunstenaarsateliers in de Indische buurt is een slecht besluit met een opmerkelijke timing: vlak voor de verkiezingen en de fusie van het stadsdeel. De Zeeburgse SP-fractie vindt dat hiermee een nieuwe stap is gezet in het verkwanselen van het publieke belang.

Het belangrijkste motief voor de verkoop aan drie woningcorporaties is een goede financiëe erfenis van het huidige stadsdeelbestuur (GroenLinks, PvdA, VVD). Vreemd, als men bedenkt dat fusiepartner Oost/Watergraafsmeer gn verkoop wil van maatschappelijk vastgoed. Het weerstandsvermogen van ons stadsdeel is goed. Dus waarom deze Zeeburgse haast? Er is tijd genoeg om het commercile vastgoed, zoals winkels en horeca, te verkopen na de fusie. Het vrijgekomen geld kan worden genvesteerd in de wijk. Panden met een sociale-, maatschappelijke- of buurtfunctie blijven dan publiek bezit. Inspraak en democratische controle van de bewoners worden dan niet uitbesteed. Na verkoop is er geen weg terug. Meer dan duizend Zeeburgers vinden dat ook. Zij ondertekenden het manifest van het Comit Stop de Uitverkoop van Zeeburg, een initiatief van de SP.

Het stadsdeelbestuur voorziet geen problemen voor de huidige gebruikers van het maatschappelijke vastgoed. Het zegt dat zij 'borgingsafspraken' met de corporaties over de bestemming van de panden heeft gemaakt. Die zijn echter verre van waterdicht als het om het toekomstig gebruik of de positie van de huurders gaat. Stel dat de corporaties in financieel zwaarder weer komen? Is het stadsdeel dan bestand tegen de druk van de corporaties om de huren stevig te verhogen of 'commerciële herbestemmingen'?

De onderbouwing voor de verkoop is zwak, vindt de SP. De PvdA schrijft in de Zeeburgkrant dat beheer van gebouwen 'niet ons vak is'. Het geeft te denken. Zo gaat het stadsdeel ook over de (nieuw)bouw en het onderhoud van de buitenkant van schoolgebouwen. Willen de sociaal-democraten ook die verantwoordelijkheid liever uitbesteden? GroenLinks wethouder Jan Hoek op zijn beurt vindt dat 'het bezitten van vastgoed geen kerntaak van de overheid'. De corporaties zouden beter zijn in beheer en onderhoud. Dat blijkt tot dusver nauwelijks. Bij het Wijksteunpunt Wonen komen veel klachten binnen van huurders over achterstallig onderhoud.

Elke buurt heeft ruimtes nodig waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, jong en oud. Waar kinderen met elkaar kunnen spelen, waar kunst wordt gemaakt en jonge ondernemers met elkaar nieuwe initiatieven ontplooien. Buurtgerichte en maatschappelijke organisaties maken gebruik van het vastgoed. Het gaat hier dus om mensen. De maatschappelijke waarde van hun activiteiten is niet in geld uit te drukken. Het stadsdeel heeft de verantwoordelijkheid om dat mogelijk te maken, nu en in de toekomst. Dat is wl een kerntaak van de overheid. Met de verkoop van al het maatschappelijk vastgoed in de Indische Buurt zet het stadsdeel zich klem. Het belang van de corporaties is tenslotte niet altijd gelijk aan die van het stadsdeel.

De Zeeburgers rest één protestmiddel. Op 3 maart kunnen zij met het rode potlood hun mening kenbaar maken. Dat recht kan gelukkig niet worden uitbesteed.