h

Toespraak SP bij dodenherdenking Mosveld

4 mei 2010

Toespraak SP bij dodenherdenking Mosveld

Bij de jaarlijkse dodenherdenking op Mosveld had SP-fractievoorzitter Daniël Peters de eer de overdenking uit te spreken.

"Honger
Angst, voortdurend angst
Geweld, een familielid verliezen, een vriend of vrienden
Machteloze woede, vijf jaar lang
Geen vrijheid hebben, te gaan en staan waar je wil, te zeggen wat je wil."

"Ik ben 30 jaar en ik heb werkelijk geen idee wat oorlog is. Ik heb nog nooit gevoeld wat het is om beperkt te worden in mijn vrijheid. Gelukkig maar. In de eerste dagen van mei schiet altijd wel even die ene gedachte door mijn hoofd: wat zou k gedaan hebben, waar zou k hebben gestaan? Als socialist zou ik het niet makkelijk hebben gehad. Was ik activist gebleven? Met het risico mijn vrouw en mijn anderhalf jaar oude dochter in gevaar te brengen? Zou ik me op de vlakte hebben gehouden of zou ik zijn opgestaan. Ik hoef die keus nu niet te maken. Gelukkig maar. In dit land kun je opstaan en protesteren tegen misstanden en onrecht zonder het risico te lopen te worden gearresteerd, aangevallen, opgesloten, gemarteld of nog erger. En dat moet altijd zo blijven.

Deze week gaat het einde van de Tweede Wereldoorlog met pensioen. Het is al 65 jaar geleden dat ons land zijn vrede en zijn vrijheid terugkreeg. Ieder jaar zijn er minder mensen over die uit eerste hand verhalen over die oorlog kunnen vertellen. Toch is de oorlog nog overal. Iets is nog altijd van voor of na d oorlog. Er worden nog steeds oorlogsmisdadigers berecht. Ieder jaar worden nog bommen gevonden. Nog steeds gaan archieven open en duiken nieuwe oude verhalen op. En nog steeds komen bewoners van Noord in groten getale naar de herdenkingen in de Tuindorpen Nieuwendam en Oostzaan en naar hier, het Mosveld. De oorlog leeft.

De oorlog leeft en zweeft ook nog steeds boven iedere discussie over de vrijheid van meningsuiting, over integratie en de omgang met minderheden in ons land. Gelukkig maar. Als een groot waarschuwingsbord, tot hier en niet verder, denk aan de oorlog. De oorlog die het Nederland van mijn grootouders een nieuw nationaal geweten gaf, een besef hoe het absoluut niet mag en nooit meer moet kunnen gaan. Het gevoel dat 4 mei ons allen hier ieder jaar geeft: dit nooit weer, moeten wij blijven doorgeven aan de volgende generaties. Laten we nou een keer wel blijvend leren van onze geschiedenis. Ik ben ervan overtuigd dat het kan. Om met een citaat uit een Nederlands lied te eindigen:

Wij zijn er ook nog
we zijn met de meesten
met mensen die snappen hoe je als vriend
door de verschillen heen
over de grenzen
elkaar recht in de ogen kunt zien"

U bent hier