Amsterdam

Voor ons leerkrachten is armoede onder kinderen een herkenbaar probleem. Daarmee bedoel ik niet alleen dat we er mee te maken hebben maar ook dat we het dat we het ook daadwerkelijk aan het uiterlijk van een kind kunnen herkennen wanneer een kind in armoede opgroeit. Je herkent een kind dat in armoede opgroeit aan de kleding.

Omdat hun kledingkast meestal niet zo gevuld is, lopen de arme kinderen vaak in dezelfde kleren, er is weinig variatie. Vaak dragen ze een joggingbroek met een T-shirt of een fleece trui. Niet de leukste kleding voor een kind. Wat ze dragen is regelmatig te groot of juist te klein, er is geen geld om telkens passende kleding te hebben. Daarnaast gaat om kledingstukken die heel vaak gedragen en gewassen zijn. Daardoor zien het er een beetje vaal en versleten uit. Aan hun voeten hebben ze nooit merkschoenen, ook dat kunnen ouders niet betalen.

De kinderen worden er niet altijd om gepest maar ik zie wel dat ze het moeilijk vinden. Ik weet dat ze het leuk zouden vinden om eens met iets nieuws of met iets van een bepaald merk te komen. Voor een kind is het belangrijk om ergens bij te kunnen horen. Dankzij hun voorkomen horen kinderen in armoede wel ergens bij, maar dan wel bij de laatste groep waarin een kind herkenbaar wil zijn.

Een leerkracht in stadsdeel Centrum