Amsterdam

Bijdrage 'De staat van de stad', begroting 2007

De SP vindt het fantastisch dat de jaarlijkse begroting direct in de raad besproken wordt. Niet via de omweg van de media, maar gewoon hier, in de raadszaal. Daarmee wordt ons voorstel uitgevoerd. De hele show eromheen stond daar echter niet in. Het is de eerste keer, maar als het ons als raad niet bevalt, ook meteen de laatste keer. Ik raad iedereen daarom aan om voor de zekerheid maar goed op te letten.

Wat de SP betreft valt er aan onze stad nog heel wat te sleutelen:
- Vraag het aan de eerste de beste kleine ondernemer. Die ziet de prachtige horizonten van Topstad, maar vraagt zich af waar hij zelf in de plannen voorkomt.
- Vraag het de eerste de beste ouder. Die hoort de verhalen over voorschool en brede school, maar vraagt zich af of haar kind aan het einde van de basisschool het CITO-niveau haalt.
- Vraag het de eerste de beste oudere. Die hoort dat de gemeente druk in de weer is met de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, maar vraagt zich af hoe het met de thuishulp zal gaan en houdt zijn hart vast nu in andere gemeentes de effecten van het openbaar aanbesteden van die thuiszorg zichtbaar worden.
- Vraag het de bijstandsgerechtigde. Die hoort dat van het college niemand in 2010 onder de armoedegrens mag zitten, maar vraagt zich af welke magische krachten daartoe door het college zullen worden aangewend. Hoe weet het college bijvoorbeeld wat de armoedegrens in 2010 zal zijn?
- Vraag het de ouders van het gehandicapte kind, dat met het leerlingenvervoer reist. Die willen heleml niets meer horen. Die willen gewoon zien dat hun kind naar school gaat. En weer thuis komt. Op tijd wel te verstaan.
- Vraag het alle Amsterdammers. Die horen dat er woningen gebouwd zullen gaan worden, maar zij willen vooral weten of en wanneer ze kunnen verhuizen.
Al die Amsterdammers horen vandaag van het college een prachtig verhaal en vragen zich af of het wel over dezelfde stad, hun Amsterdam, gaat.

Het college heeft ervoor gekozen om geen nieuwe plannen te maken, maar om bestaande plannen uit te voeren. H h, zeg ik dan. Eindelijk. Afmaken wat je begonnen bent is goed. Dit staat er los van of wij die plannen gesteund hebben of niet. Maar dan moet mij toch wel even iets van het hart. Dat op de winkel passen, want dat is het in feite, heeft wel iets tuttigs. Iets slooms. Waar is de ambitie, waar is het elan? Een rood-groen college mag wat de SP betreft wel wat uitstralen. Kijk nu eens naar de streefcijfers.
Ik noem er een paar:
- Het aantal zwerfjongeren op straat neemt niet toe. Fantastisch, maar waarom neemt het aantal voor het college niet f?
- Negentig procent van de bijstandsgerechtigden in 2010 op rentegratietraject. Prachtig, maar hoe lang kun je op traject zitten? Tot Sint Juttemis? De ervaring is tot nu toe dat mensen van het ene naar het andere traject worden rondgepompt.
- Onder andere vanwege de verbetering van de luchtkwaliteit wil het college het fietsgebruik stimuleren. Helemaal mee eens, maar waarom dan vasthouden aan een gelijkblijvend percentage fietsers?
- Streven naar het verbeteren van de verkeersveiligheid. Ook weer helemaal mee eens, maar waarom accepteert het college dan dat het maximum aantal verkeersdoden gelijk blijft?

Dit college heeft ervoor gekozen om op de winkel te passen. Maar daarmee neemt het een risico. Wat doe je als college als er zich nieuwe ontwikkelingen voordoen? Zie je die nieuwe ontwikkelingen dan wel? Of zeg je dan ijzerenheinig dat je vasthoudt aan de uitvoering zoals afgesproken? En wat doe je als je ziet dat de doelstelling niet gehaald gaat worden? Kom je dan niet in de verleiding om de streefcijfers weg te moffelen? Of word je dan kribbig als anderen steeds maar weer met die tegenvallende cijfers komen en geef je dan de boodschapper de schuld?

Dit college heeft wel een beetje de wind mee. De economie draait goed. Daardoor trekt de werkgelegenheid ook aan. Maar pas op: voor je het weet keert dat tij. Voor dt moment moet je erop kunnen vertrouwen dat de rentegratie gewerkt heeft en de toeleiding naar werk niet iets tijdelijks bleek te zijn. Voor een deel is dit college afhankelijk van Haagse maatregelen. Het zou dit college sieren als het niet zomaar het hoofd lijdzaam in de schoot legt en als een doorgeefluik de Amsterdammers met verkeerde Haagse fratsen opzadelt. Gisteren werd bekend dat minister Eurlings gekozen heeft voor verbreding van een groot aantal wegen rondom Amsterdam. Ik was niet verrast dat een CDA-minister voor asfalt kiest. Maar ik dacht wel meteen: "Daar ga je, Tjeerd, met je aanpak luchtkwaliteit." Daar valt met geen parkeergeldverhoging tegenop te werken.

De SP vindt dat dit college dan partij moet kiezen. Samen met de Amsterdammers. Voor schone lucht. Maar niet alleen voor schone lucht ook bij kwesties als de WMO of anti-radicaliseringsmaatregelen of wat dan ook. Want hier weten we als geen ander hoe die Haagse zaken uitwerken.