Amsterdam

Het stadsdeelbestuur in Zeeburg voert een prestigestrijd uit met stichting Welzijn aan het IJ. Gevolg is dat medewerkers die ontslagen worden bij die stichting waarschijnlijk zonder sociaal plan moeten vertrekken. GroenLinks wethouder Jan Hoek wil best 350.000 euro uittrekken voor een sociaal plan. Maar dan moet Welzijn aan het IJ stoppen met de juridische procedures tegen het stadsdeel. Dat weigert de stichting, daarbij gesteund door vakbond ABVAKABO FNV en brancheorganisatie MO Groep.

Jan Hoek gaat blijkbaar zover dat hij met de gestelde voorwaarden in het sociaal plan twee vliegen in n klap wil slaan. Dat zou hem en de rest van het dagelijks bestuur heel goed uitkomen. De SP vindt dat je zo niet met mensen en organisaties om kan gaan.

Het Dagelijks Bestuur wilde na verschillende acties van de welzijnswerkers uiteindelijk toch voor een Sociaal Plan betalen. En van de redenen is het verder "voorkomen van maatschappelijke onrust". Dat klinkt mooi, maar dat kan natuurlijk niet meer. De onrust is er al. Dat de wethouder dit wil verminderen begrijpen we heel goed. Het lijkt er sterk op dat als er geen onrust was ontstaan de wethouder was blijven vinden dat het Sociaal Plan de verantwoordelijkheid van Welzijn aan het IJ zelf is. Dus hulde aan de medewerkers en de vakbond. Want nu die onrust er wel is, komt de wethouder gelukkig toch in actie.

Maar de wethouder lijkt zich te ontpoppen als een slimme koopman. Want wat doet hij? Hij stelt voorwaarden op. En als daaraan niet wordt voldaan, dan ook geen bijdrage van het stadsdeel aan het sociaal plan.
Die voorwaarde stelt dat Stichting Welzijn aan het IJ de lopende procedures tegen het stadsdeel staakt. De stichting heeft een officieel bezwaar ingediend over de gang van zaken in de aanbestedingsprocedure en over het beindigen van de subsidierelatie. Daar heeft ze recht op en het is aan de stichting om te bepalen of ze hiermee doorgaat of stopt. Maar wat doet de wethouder? Hij maakt een groots sociaal gebaar en trekt de portemonnee voor de medewerkers, maar tegelijkertijd moet de stichting stoppen met de lopende procedures tegen het stadsdeel. Er worden hier zaken gekoppeld die, wat de SP betreft, helemaal niet gekoppeld mogen worden. Aan de ene kant is er de aanbesteding en aan de andere kant zijn er de medewerkers die hun werk kwijtraken.

De SP vindt dit neigen naar chantage, want Stichting Welzijn aan het IJ wordt hiermee klem gezet. Als zij hun lopende procedures tegen het stadsdeel niet per direct stoppen, dan betaalt het stadsdeel dus niks aan de medewerkers. De wethouder kan dan volhouden dat hij zijn best heeft gedaan, maar dat het management van de stichting niet wilde. De Zwarte Piet ligt dan mooi bij Welzijn aan het IJ.

Daarom wilde de SP in de deelraad deze voorwaarde geschrapt hebben. Ons wijzigingsvoorstsel is helaas niet aangenomen. Alle andere raadsleden waren het met de wethouder eens dat deze voorwaarde wel noodzakelijk is.
Uiteindelijk heeft de SP wel ingestemd met het voorstel want het moge duidelijk zijn dat we een Sociaal Plan voor de medewerkers heel erg belangrijk vinden. We hebben onze uiterste best gedaan om te bepleiten dat die ene voorwaarde veel te kort door de bocht is. En daarom onacceptabel. Maar helaas stonden we alleen...