Amsterdam

SP pakt de crisis aan

De Nederlandse economie verkeert in een crisis. Een crisis die begon in de financiëe sector, maar al snel oversloeg naar de rele economie. Een crisis die nu veel mensen treft die op geen enkele manier verantwoordelijk zijn voor het ontstaan ervan.

Amsterdam wordt hard getroffen door de crisis. Sommige klappen komen minder hard aan, omdat er een werkoverschot in de stad was, maar als financieel centrum van ons land wordt Amsterdam extra getroffen. In de financiëe sector vallen al ontslagen. Maar ook kleine zelfstandigen beginnen de gevolgen te merken. Zij maken zich zorgen over hun baan en inkomen. Ondertussen zit de huizenmarkt op slot, omdat in onzekere tijden bovenmatig dure huizen niet verkocht worden en juist deze huizenprijzen de afgelopen jaren zijn gexplodeerd.

De crisis is ontstaan doordat financiëe instellingen te veel ruimte kregen om geld te maken met geld. Dit spel is ook gespeeld op de aandelenbeurs en dus met de bezittingen van bedrijven, waardoor dit ook hen raakt. Juist die verwevenheid van de financiëe sector met de rele economie en de ongelimiteerde vrijheid om zoveel mogelijk geld te verdienen met speculatie - ook als het onverantwoord is - zijn belangrijke kenmerken van het liberalisme en kapitalisme. De predikers van dit 'geloof' gaan echter onverminderd door met prediken. Deze kapitalismecrisis zou nu juist duidelijk moeten maken dat het tijd is voor een ander geluid. Een constructieve oplossing van de problemen door de fundamenten van onze samenleving beter te versterken. Daarom komt de SP ook met oplossingen die de mensen centraal stelt in plaats van het kapitaal.

Voor de SP draait het om drie pijlers van beleid: eerlijker delen, geldverkwisting tegengaan en verstandig investeren in werkgelegenheid. Hiermee kunnen we mensen zekerheid bieden en voorkomen dat de economie volledig instort met alle gevolgen van dien voor de werkgelegenheid. Zelfs zonder crisis groeide de tweedeling in de stad de afgelopen jaren. Als we nu niet alle zeilen bijzetten zal die tweedeling helemaal uit de hand lopen. Verstandig, concreet en daadkrachtig beleid is daarom nodig, zonder daarbij in paniek te vervallen.

Eerlijker delen

• Zekerheden bieden. Om mensen de ruimte te geven te ondernemen en noodzakelijke risico's te laten nemen, moeten we duidelijk maken dat ons sociale vangnet intact blijft. Er wordt niet beknibbeld op uitkeringen, dienstverlening en zorg. Deze garantie uitspreken zal veel rust in de samenleving brengen.
• Salarisverschillen verkleinen. Grote graaiers moeten we aanpakken. Te beginnen bij de gemeente zelf. Het salaris voor de topfuncties kan hier fors omlaag, zodat voor hetzelfde geld meer mensen in dienst kunnen. De salarisschalen boven 5.000 euro worden afgeschaft. Bij nieuwe contracten moeten deze forse salarissen niet meer verstrekt worden. Hierdoor kunnen naar verwachting enkele miljoenen euro's door de gemeente bespaard worden, en wordt de tweedeling verkleind.
• Belastingstelsel moderniseren. De gemeente kan lokale belastingen en heffingen verlagen voor mensen die weinig te besteden hebben. Aan de andere kant zouden grote bedrijven en mensen die veel verdienen best wat meer mogen betalen. De afvalstoffenheffing moet in alle stadsdelen gelijkgetrokken en verlaagd worden. Hierdoor gaan alle huishoudens in Amsterdam erop vooruit. Het tarief voor de rioolheffing is voor alle woningen en bedrijfspanden in Amsterdam even hoog. Door het tarief afhankelijk te maken van de waarde van het pand (WOZ-waarde) wordt dit een eerlijkere heffing. Tot slot kan de onroerend zaakbelasting (OZB) verhoogd worden. Hiermee kunnen de kosten voor de verlaging van de afvalstoffenheffing betaald worden.
• Selectieve promotie van de financiëe sector. Amsterdam probeert nu zoveel mogelijk hoofdkantoren en banken naar de stad te krijgen, ongeacht de duurzaamheid hiervan. Om te voorkomen dat de stad van deze sector afhankelijk wordt, moeten we trachten uitsluitend betrouwbare en duurzame financiëe instellingen hierheen te halen. De gemeente zet een goede stap hiertoe door haar geld voortaan alleen bij duurzame en betrouwbare banken te stallen.

Geldverkwisting tegengaan

• Stop de prestigeprojecten. De Noord-Zuidlijn kost veel geld en levert relatief weinig op. Als er toch tot een groot project besloten wordt, dan moet daarbij gestreefd worden naar een maximale inzet van Amsterdamse werknemers en naar een maximaal aantal stageplekken. Andere prestigeprojecten als de luxe variant van de Zuidas en de tweede zeesluis dienen geen doorgang te vinden.
• Weg met de deelraden. De bestuurlijke spaghetti van de zeven bestuurslagen kan efficinter en goedkoper. Stadsdelen betalen forse bedragen aan politici, die hun lidmaatschap van een deelraad vaak combineren naast hun werk doen. Afschaffing van de stadsdelen bespaart de gemeente veel geld zonder dat dit veel arbeidsplaatsen kost.
• Energiebesparingsmaatregelen voor huiseigenaren. Door huizen goed te isoleren valt er veel geld te besparen. Dit vraagt een kleine investering nu, maar verdient zich snel terug. Het zorgt voor werkgelegenheid en een lagere energierekening. De gemeente zou aan deze investering een bijdrage kunnen leveren met een isolatiefonds waar later het geld weer naar terugvloeit als de huiseigenaren daadwerkelijk geld besparen. Om goed energiebeleid te kunnen voeren en in te zetten op energiebesparing en duurzame energie moet Amsterdam voorkomen dat NUON verkocht wordt.
• Energiebesparingsmaatregelen voor winkeliers. Er komen kredieten voor de aanschaf van zelfsluitende deuren die zorgen voor een energiezuinig luchtgordijn. Zodoende kan het bedrijfsleven fors besparen op de energiekosten.
• Zorgstelsel herzien. Voor iedere Amsterdammer moet noodzakelijke zorg bereikbaar zijn. Hierin moet de menselijke maat worden toegepast. De thuiszorg moet worden ondergebracht bij kleinschalige wijkteams. Zodoende kan de bureaucratie in de zorg fors aangepakt worden.
• Pak de inburgeringschaos aan. Bij de inburgeringstrajecten zijn nu veel aanbieders, maar weinig cursisten. Deze inefficintie moet aangepakt worden. De inburgering moet centraal geregeld worden door n gemeentelijke dienst met n centraal inburgeringsloket met steunpunten in alle stadsdelen. De trajecten moeten beter gentegreerd worden zodat er tegelijkertijd taalverwerving en orintatie op de arbeidsmarkt plaatsvinden. De bureaucratie met taalwijzers en assessmentbureaus moet verdwijnen. Op deze manier kunnen veel meer mensen inburgeren voor hetzelfde geld.
• Stop de onzintrajecten binnen de re-integratie. Vaak wordt er niet veel meer geboden dan sollicitatiecursus op sollicitatiecursus. Deze cursussen dienen dan geen enkel nut meer. Voor veel 50-plussers bieden ook de rentegratietrajecten geen enkel perspectief op werk. Hier moet maatwerk geleverd worden en de trajecten moeten niet eindeloos worden voortgezet.
• Een gemeentelijk re-integratiebedrijf. De huidige commercile re-integratiebureaus kosten veel geld, maar leiden weinig mensen naar een baan. Door de re-integratie in centrale gemeentelijke handen te nemen, wordt deze verspilling ongedaan gemaakt.

Verstandig investeren in werkgelegenheid

• Van werkloos naar werk met de Amsterdamse werkcentrale. Met ons voorstel voor een Amsterdamse werkcentrale zorgen we dat de mensen die nu al werkloos zijn niet eindeloos en uitzichtloos in een uitkering blijven zitten. Ook de nieuwe aanwas van werklozen kan meteen aan het werk in de werkcentrale als omscholing of begeleiding van werk naar werk nog niet lukt. Op deze manier houden zij arbeidsritme en een inkomen op minimumloonniveau, zodat we niet nog meer mensen in de armoede krijgen. De werkcentrale is als gemeentelijk re-integratiebedrijf beschikbaar voor oude en nieuwe klanten van DWI. Dit past binnen de doelstelling van het College om van werk naar werk te begeleiden en ook binnen een nieuw activerend armoedebeleid. We geven mensen werkervaring en ondertussen zorgen we dat nuttig werk gedaan wordt. Breng de huidige ID-banen onder in de werkcentrale en stop met de uitvoering van het intensiveringbeleid. Het is een illusie te denken dat de doelgroep van de huidig overgebleven ID'ers in deze tijd makkelijk aan een reguliere baan gaat komen. Om te voorkomen dat er straks kaalslag gaat plaatsvinden in de kunst en cultuur en welzijnssector door het wegvallen van de ID-banen laten we die banen in deze tijd van recessie intact. Door de instelling van de Amsterdamse werkcentrale creren we extra banen in welzijnswerk, onderwijs en zorg. In deze sectoren is de kwaliteit fors afgenomen door het bezuinigen op personeel.
• Extra aandacht voor de jongeren die nu net aan hun traject richting werk beginnen. Het aantal stage- en leerwerkplekken zal naar verwachting drastisch afnemen door het teruggelopen werk in de stad. Jongeren die nu op het MBO zitten moeten we aan stage- en leerwerkplekken helpen, anders krijgen we straks te maken met een onvoldoende opgeleide generatie die tussen wal en schip valt. Dit kan door het inzetten van extra vakmentoren die op de stageplekken de werkgever extra kunnen begeleiden. Kleine werkgevers moeten een bonus krijgen voor het goed begeleiden van leerlingen, zodat ze sneller geneigd zijn om jongeren een stage- of leerwerkplek te bieden.
• Kleine werkgevers krijgen extra ondersteuning en een financiëe tegemoetkoming als zij zich bijscholen tot erkend leerwerkmeester voor de beroepsbegeleidende leerweg (BBL) en de beroepsopleidende leerweg (BOL) niveau 1 en 2.
• Amsterdam veiliger maken door meer persoonlijk toezicht in te zetten. Hierbij denken we bijvoorbeeld aan concirges die tevens voor klein onderhoud van woningen zorgen en zodoende verloedering geen kans geven.
• Uitbreiding van het OV-net. Het OV-net moet verder vorm krijgen door onder andere het doortrekken van de metroring tussen Amsterdam Sloterdijk en Amsterdam CS, een nieuwe metroverbinding van Amsterdam CS naar Zaandam en de tram naar IJburg om te bouwen naar een metro.
• Scholen opknappen. Er is achterstallig onderhoud bij schoolgebouwen. Door hier extra in te investeren, kan ruimtetekort voorkomen worden en is er ruimte voor leerlingen om zich te ontplooien.
• Eigen woningbedrijf. De woningmarkt zit op slot en moet nu in beweging komen. Daarom moet het bouwen van woningen doorgaan. Er moeten nu stappen gezet worden met de ontwikkeling van nieuwe bouwlocaties. Projectontwikkelaars en commercieel ingestelde woningcorporaties doen dit nu niet, want zij willen risico's vermijden. Daarom dient de gemeente dit zelf te doen n te komen met een eigen woningbedrijf. Voor de meeste gebieden zijn de ontwikkelingsrechten al uitgegeven, nog niet voor de tweede fase van IJburg. De gemeente moet hier als ontwikkelaar de regie grijpen. Daarnaast ligt er een kans bij het opkopen en herontwikkelen van leegstaande kantoorpanden.
• Renovatie van gemeentelijke panden. De investering hierin zal een behoorlijke hoeveelheid werkgelegenheid opleveren. De uitgaven die hiervoor gedaan moeten worden komen ooit toch wel. Het is verstandig om ze in deze tijd naar voren te halen.
• Kleinere ondernemingen stimuleren. Dit kan door voldoende aandacht te geven aan mensen die een onderneming starten. Niet zomaar kredieten geven, maar helpen met de totstandkoming van goede bedrijfsplannen. De gemeente dient ervoor te zorgen dat deze service er gratis is voor een ieder die gaat ondernemen.
• Ondernemers helpen om gezamenlijk een vuist te vormen tegen dreigende faillissementen door hen te organiseren of in een collectief op te laten gaan.
• Stimuleren van de creatieve industrie. Deze sector is de meest waarschijnlijke om in tijden van crisis verwaarloosd te worden. Kunst en cultuur leveren echter vele banen in de stad op. De sector heeft grote invloed op de uitstraling van de stad en trekt nieuwe inwoners en toeristen aan. Als de creatieve industrie verwaarloosd wordt zal dit de effecten van de crisis voor de stad verergeren. Om deze industrie te stimuleren dient de gemeente te zorgen voor betaalbare werkruimte voor kunstenaars en creatieve ondernemers.