Amsterdam

De Rekenkamer Amsterdam laat weinig heel van het werk van de Dienst Werk en Inkomen om mensen uit bijstand aan een reguliere baan te helpen. Amsterdam pompt al jaren lang miljoenen in de zogenaamde re-integratiebedrijven zonder dat mensen aan een reguliere baan komen. Dit is de conclusie die de Rekenkamer Amsterdam op dinsdag 30 januari bekend heeft gemaakt. De Rekenkamer onderzocht de resultaten van de DWI over de periode januari 2004 tot medio 2006 wat betreft de re-integratietrajecten, bedoeld om mensen aan een reguliere baan te helpen. Op vrijwel geen onderdeel presteert de DWI voldoende.

Daarmee wijken de conclusies nauwelijks af van het SEO-rapport dat in juni 2006 verscheen en de periode van 2001 tot 2004 onderzocht. Kon wethouder Aboutaleb toen nog zeggen dat hij in die tijd niet verantwoordelijk was, nu kan vluchten niet meer.

Het rapport geeft aan dat er op nagenoeg geen enkel onderdeel voldoende wordt gepresteerd. Van de meest kansrijke groep bijstandsgerechtigden die in de periode januari 2004 tot juli 2006 een zogenaamd re-integratietraject volgden vond slechts 11% regulier werk voor een langere periode dan een half jaar. De kosten voor de gemeente bedroegen 80 miljoen euro. Dat is 17.000 euro per clint die werk heeft gevonden. Van de 163 contracten die de gemeente met re-integratiebedrijven afsloot, zijn slechts 9 contracten zodanig succesvol dat meer dan 35% (dat is het criterium voor succesvol) van de deelnemers een normale baan vindt. 57 Contracten van de 163 leverden zelfs nul banen op.

De gemeente let ook nauwelijks op de centen, zegt de Rekenkamer. De klantmanagers die bijstandsgerechtigden op een re-integratietraject plaatsen weten niet wat deze trajecten kosten of opleveren. Premies aan re-integratiebedrijven die bedoeld zijn voor een reguliere baan worden ook uitgekeerd voor het vinden van een gesubsidieerde baan. De klantmanagers hebben te weinig kennis over wat een clint wel en niet kan. Daardoor is het voor hen moeilijk een passend traject te kiezen. Klantmanagers moeten ongeveer 150 clinten bedienen en verliezen ze uit het oog zodra het traject begint. Daardoor wordt tijdig ingrijpen, bijvoorbeeld om tussentijdse uitval te voorkomen, ernstig belemmerd. En als de Rekenkamer uiteindelijk tot een vijftal aanbevelingen komt om het proces te verbeteren, blijft het college vaag. Vier van de vijf aanbevelingen worden in z'n algemeenheid overgenomen, waarbij het college niet duidelijk maakt wat ze nou concreet gaan doen. Een aanbeveling om meer grip te krijgen op de kosten, neemt het college al helemaal niet over.

De SP-fractie maakt zich al lange tijd zorgen over het uitblijven van succes bij re-integratiebedrijven. "Het is onverteerbaar dat er miljoenen over de balk worden gesmeten, terwijl mensen die op zoek zijn naar een baan en daar veel voor willen doen, met lege handen blijven staan," zegt SP-raadslid Willem Paquay. "Sinds 1994 is het terrein werk en inkomen (voorheen Sociale Dienst, Maatwerk en NV-Werk) eerst als fractiemedewerker en vanaf 1998 als SP-raadslid mijn terrein. En al die jaren is het aanmodderen geweest. Eerst was de Sociale Dienst slechts een uitkeringsfabriek, vervolgens was er gerommel binnen de directie, een opstappende wethouder, een megabanenmarkt die vooral een mega bedrag kostte maar weinig banen opleverde, en nu sinds 1 januari 2005 een nieuwe organisatie die alles beter, efficinter en sneller zou gaan doen. Voorlopig is het hiermee echter nog droevig gesteld. Hoe lang verdient dit beleid nog het voordeel van twijfel?"