Amsterdam

Volksvertegenwoordiger zijn is een enorme eer maar je hebt tegenwoordig wel wat uit te leggen op feestjes. Zeker als raadslid uit Amsterdam, er wordt vaak met argusogen gekeken naar ons stadsbestuur. Dat snap ik wel. Ik verwar een raadsvergadering ook wel eens met een klucht.

Nou heb ik nooit de ambitie gehad om de politiek in te gaan. Maar als je je boos maakt over de wereld kun je maar beter proberen er iets aan te doen dan alleen zitten mokken. Of zoals Karel Glastra van Loon dat mooi verwoordde: “laat je woede hand in hand gaan met het goede dat je doet”.

Dus kom je in actie als mensen onrecht wordt aangedaan, ga je de discussie aan met mensen die er anders over denken, breng je mensen samen die strijden voor hetzelfde doel. Politieke strijd is onmisbaar als je je leefwereld wil verbeteren want dat gaat niet vanzelf.

Maar steeds meer mensen voelen dat de politiek er niet voor hen is. Dus hoor ik dat politici een stel graaiers zijn die er alleen maar voor zichzelf zitten. Dat politici zich bezig houden met onzinnige vraagstukken maar ondertussen geen aandacht meer hebben voor de echte problemen.

Deze mensen komen niet meer opdagen bij het stemlokaal (de grootste club in Amsterdam is niet GroenLinks maar zijn de niet-stemmers!) omdat het toch allemaal 1 pot nat is. Politieke strijd is zinloos voor deze mensen want ze zijn cynisch geworden. Ze denken, ten onrechte, dat ze er niks meer bij te winnen hebben.

Sinds ik politiek van wat dichterbij zie, zie ik ook een andere groep die zich af lijkt te keren van politieke strijd. Opmerkelijk genoeg zijn dat politici zelf. Politici die naarstig ideologische veren afschudden alsof daar niet gewoon een zielig kippenvelletje onder vandaan komt.

De Thatchers van deze wereld, die riepen “there’s no alternative”, de Ruttes van deze wereld die benadrukken dat “visie een olifant is die het zicht belemmert”. Neoliberale politici die geloven in praktische oplossingen en zaken niet politiek willen laten lijken, terwijl ze dat wel zijn. De wereld is toch al af. We moeten alleen nog even beslissen of de hapjes tijdens vergaderingen wel of niet vegetarisch moeten zijn. Politieke strijd is zinloos voor deze mensen want ze hebben alles al voor elkaar. Ze denken, ten onrechte, dat ze er alleen maar bij kunnen verliezen. 

De republiek Amsterdam is daarin niet altijd anders, ondanks het beeld dat we zo ver afstaan van de rest van het land. De politiek van de gevestigde orde slaat wel eens over naar de Amsterdamse raad.

Een recent voorbeeld is onze burgemeester die het niet relevant vindt wat de meerderheid van de stad vindt als het om de inzet van bepaalde middelen gaat zoals preventief fouilleren. Sommige rechtsstatelijke principes zouden verheven zijn boven het politieke debat. Veiligheid zou geen politiek onderwerp zijn.

Maar dat is het natuurlijk wel. Zeker nu er scherpe keuzes gemaakt moeten worden over hoe we de schaarse politiecapaciteit moeten inzetten en of we het geweldsmonopolie steeds meer overdragen van de politie naar boa's is veiligheid bij uitstek een politiek onderwerp. Dat is niet iets waar Halsema alleen over zou moeten beslissen omdat dit voor haar nou eenmaal makkelijker is dan de politieke strijd aangaan met tegenstanders.

Ik ga met zwangerschapsverlof nu en ga dus een paar maanden uit de gemeenteraad. En hoewel rompertjes wassen en opvouwen best bevredigend is tot op zekere hoogte is er geen groot huisvrouw aan mij verloren gegaan. De raadsvergaderingen die vaak twee lange dagen duren ga ik niet zozeer missen, ben ik bang. Maar die politieke strijd wel.

Want het is een eer om volksvertegenwoordiger te zijn. Om voorstellen te kunnen doen zodat het leven van mensen verbetert. Om hun stem te laten horen in een zaal waarin soms teveel spelletjes worden gespeeld maar te weinig politiek besef is. Om het sluipende cynisme te bestrijden waar zoveel mensen nu last van hebben.

Zodat mijn zoon straks niet op hoeft te groeien in een wereld waarin het neoliberalisme een vaststaand feit lijkt. Maar stiekem ook zodat ik straks niet op kinderfeestjes hoef te praten over waarom politiek zo belangrijk is.