Amsterdam

Dit najaar gebeurde er iets belangrijks en bijzonders. Voor het eerst sinds de jaren 1980 werd er grootschalig gedemonstreerd voor goed en betaalbaar wonen. Ik demonstreerde vol enthousiasme mee. Het is namelijk ontzettend hard nodig dat er wat gedaan wordt aan de wooncrisis waar we nu in zitten. De wachttijd voor een sociale huurwoning is gemiddeld 13 jaar, voor veel mensen zelfs nog veel langer. Het aantal daklozen is de afgelopen tien jaar verdubbeld. Ook al zijn er sinds 2014 ruim 50.000 huizen bijgekomen, toch zijn de prijzen extreem gestegen. 89% van het aanbod op Funda is nu duurder dan 325.000. Het was ontzettend goed dat er zoveel mensen in het Westerpark opstonden en gezamenlijk streden voor het aanpakken van de wooncrisis.

Amsterdam is hard geraakt door de coronacrisis. Het aantal Amsterdammers dat is aangewezen op de Voedselbank steeg met 50 procent in het coronajaar 2020. Daarover maakte fotograaf Wiebe Kiestra op verzoek van de SP Amsterdam een fotoserie. Daarvoor ging hij langs bij verschillende voedselhulplocaties. De expositie van de fotoserie is tot 16 oktober te bekijken in Buurthuis Archipel, Makassarplein 1 in Amsterdam-Oost. De onderstaande tekst sprak raadslid David Schreuders uit bij de lancering van de expositie.

De Amsterdamse samenwerking met Tel Aviv en Ramallah moet worden stopgezet. In ieder geval tijdelijk. Dat voorstel doe ik binnenkort in de gemeenteraad.

Amsterdammers zijn niet blij met het bestuurlijk stelsel in de stad, u weet wel, de stadsdeelpolitiek. Dat blijkt uit een onderzoek in opdracht van Amsterdam. Het bestuurlijk stelsel is nooit een paradepaardje geweest van Amsterdammers. 

Deze week kreeg ik een hele opvallende brief van de minister van Wonen, Kajsa Ollongren. Op mijn voorstel om de verhuurderheffing – de rem voor de nieuwbouw van sociale huurwoningen – af te schaffen, gaf ze aan dat er een structurele oplossing nodig is, maar dat het volgend kabinet daar een besluit over moest nemen. Het kabinet is kennelijk al uitgeregeerd.

Nederlanders hebben met elkaar 20 miljard euro extra weten te sparen tijdens de Coronacrisis. Een duizelingwekkend bedrag. Terwijl bij veel mensen de inkomsten opdroogden en armoede toeneemt, wist een ander deel van de Nederlanders niet wat ze met hun geld konden doen. Geen vakanties, geen etentjes en geen grote investeringen, dan nog maar liever het geld op de bank zetten zonder er rente voor te ontvangen.

“We wilden personeel laten testen, maar we mochten niet“
Onderzoeksjournalisten vonden uit dat verpleeghuizen in Nederland in maart een ramp wilden voorkomen door hun personeel te laten testen. Ze werden geweigerd. Laboratoria hadden voldoende testcapaciteit in huis, maar hielden vast aan strenge RIVM-richtlijnen. Wat ongelofelijk schrijnend. 

We weten het echt niet meer. Tenminste dat wordt mij duidelijk als ik hier mijn raam uit kijk. Ik zie een overvolle parkeerplaats bij het winkelcentrum Boven ’t Y (Buikslotermeerplein), gezinnen die gezellig met elkaar gaan shoppen en volle stoepen met mensen die onmogelijk anderhalve meter afstand kunnen houden. Aan de andere kant van de straat staat een Woonzorgcentrum: gesloten. De mensen die daar ‘gevangen’ in wonen, zien vermoedelijk met lede ogen aan dat hun medemensen de verspreiding niet actief proberen te voorkomen, waarmee de opening van het Woonzorgcentrum waarschijnlijk langer op zich laat wachten.

Het is weer het einde van de maand. Een bizarre maand. Een maand met de grootste gezondheidscrisis in jaren. Bijna iedereen kent wel iemand die getroffen is door Corona. Indirect zijn we allemaal getroffen door het onnatuurlijke afstand houden, de verplichte thuisisolatie en de grote onzekerheid voor de toekomst. Niet alleen wat betreft gezondheid, maar ook over de verdiensten.